مرا بخوانید ! منى که اصلن وجود ندارم !

مرا بخوانید ، امروز مرا بخوانید . منی که وجود ندارم ، منی که جز خاطره ای نیشتری بر کسی نراندم ! مرا بخوانید بعد از هبوط ...

مرا بخوانید بعد از فرار مهر از روز هایتان ! مرا بخوانید به تکرار سرمای آبان ماه ! مرا از اینجا ، همین روز ، روز شروع جهان بخوانید !

مرا بخوانید مرگ ، منی که اصلن وجود ندارم

مرا بخوانید عشق ، منی که اصلن وجود ندارم 

"نام من درد است و حتمن می شناسیدم "

مرا بخوانید درد ، منی که اصلن وجود ندارم

مرا بخوانید بین گیر و دار باران و رعد و برق ، منی که که اصلن ...!

مرا بخوانید و بگویید هیچ نبود ! مرا بخوانید از طعم سرد دستانم ، از ضرب آهنگی به سردی صدای کلاغ ها میان جنگلی پوشیده از برف !

بخوانید مرا ! از دستی که هیچوقت بین دستانتان جا خوش نکرد ، بخوانید. دستانی را که تب دستانتان را سرد نکرد !

بخوانید مرا ! از پایی که پا به پایتان کوچه پس کوچه ها را گز نکرد ، بخوانید پایی را که برایتان قدمی بر نداشت ! 

بخوانید مرا ! از سردرد هایی بعد از سردرد شما که نبود ، بخوانید از غمی که دلیلش ناراحتی شما نبود !

بخوانید و رها کنید مرا ما بین همین چند خط و من که اصلن وجود نداشتم ! چه کسی گفت که دستهایم به دستهایش وابسته بود و چشم هایم به چشم هایش

بخوانید و رها کنید مرا ! امروز اصلن وجود ندارد !

گاهی عاشق آدم های بد زندگی تان باشید ، گاهی عاشق باشید !

بیایید گاهی عاشق آدم های بد زندگی تان باشید ، گاهی عاشق باشید خب ! عاشق باشید ، عاشق بد اخلاقی هایش ، عاشق بهانه هایش ، عاشق عصبانی شدن هایش از شما ، رد دادن و پناه بردن به هدفون دور گردنش . عاشق قفل کزدن هایشان...

میدانید ، شما تنها آدم زندگی آدمِ بد زندگیتان هستید ، زندگیتان ، زندگیشان شده ! اعصابشان لنگ دو خط حرف است ، نه لنگ دو خط درد و دل ها ! نه ؟ کی از زبانشان دردشان را شنیده اید ؟ اعصابشان لنگ دو خط حرف است از جانب شما ! لنگ دو خط دل بری کردن ! لنگ همان دو خط قربان صدقه رفتن هایتان . حالا اگر این دو خط حرف هایتان هم شد تعریف از رنگ لباس مرد مورد علاقه تان ، شد تعریف دیروزتان با فلان همکلاسی پسر ، اگر شد صحبت های دوستانه تان با یک مرد دیگر هم آدمِ بد زندگیتان با تمام بهم ریختگی شان لبخند میزنند و با خودشان فکر میکنند که یک دوجین حرف از دهان شما شنیده اند ، خودشان را گول میزنند و آرام میشوند

کلن آدم های بد زندگیتان خوب خودشان را گول میزنند ! مثلا با شما به سینما می آیند تا یک فیلم را برای بار دوم ببینند ! با شوق و هیجان فیلم را دنبال میکنند و دست در دست هایتان محو گرمای دستتان میشوند و وقتی از در سینما بیرون می آیند خاطره ای جز گرمی دستتان روی صورتشان و آن لحظه که متوجه نگاه خیره شان به چشمتان شدید و چشم در چشم ... که نگاهشان را بدزدند و به پرده سینما زل بزنند ، ندارند ( میبینید آدم های بد زندگیتان هنوز هم موقع نوشتن از شما فعل هایشان را گم میکنند )

میدانید ، آدم های بد زندگی تان از ناراحتی هاشان دم ، به سیگار زدند ! خونابه چگر میریختند که شما را آزرده خاطر نبینند ! اما نمیدانید چقدر لذت دارد که برایشان فندک بزنید !

عاشقشان باشید ، عاشق قفل کردن هاشان روی یک مشت خاطره ! 

آدم های بد زندگیتان یک قدم ...

گندم

از روی کاناپه که بیدار شدم مستقیم رفتم سمت اتاق خوابش ... تو گهواره ش خوابیده بود . موهای بُلند و طلاییش از پشت گردنش معلوم بود ، مثل آدمای سی - چهل ساله ساعد کوچیک و سفیدش رو روی چشماش گذاشته بود ! دلم میخواست بیدارش کنم تا یه بار دیگه بهم بگه بابایی !

نشستم کنار گهواره ش محو صورت معصومش بودم ! دلم میخواست چشم باز کنه ، بیدار شه تا یه بار دیگه چشمای تیره ش رو ببینم ! چشمهاش دقیقا شبیه چشمهای اون بود !

شاید هنوز دو ساعت از آخرین باری که بهم گفته بود بابایی و من زل زده بودم به چشمهاش نگذشته بود ! دو ساعت نشده بود که دیدم چجوری وقتی داشت تو حیاط می دوئید از برخورد موهاش به صورتش کلافه شده بود و سعی میکرد با دست موهاش رو از جلوی صورتش کنار بزنه ...

میدونم که می شد با یه کش از شر موهاش راحتش کرد اما خب ؛

"بستن زلف رها سنگدلی میخواهد                  دلشکستن همه جا سنگدلی میخواهد"

زل زده بودم به انگشتهای کوچیکش که چجوری مشتشون کرده بود . لاک سیاه کنده شده ای که وقتی ازش پرسیده بود چه رنگی دوس داری ، با اون زبون شیرینش گفته بود من قرمز ، اما بابایی سیاه دوست داره، هنوز رو ناخن هاش بود !

صدای خِر خرِ چرخ های چمدون و بعدم باز بسته شدن در خونه یه لحظه تمام افکارمو بهم ریخت . چشمام سیاهی رفت ، مغزم تیر کشید و درد ، تا مغز استخونم رفت . دوتا دستم رو بردم سمت صورتم و با انگشت وسط شروع کردم به ماساژ دادن شقیقه م ! یواش یواش دستم رفت لای موهام !

همیشه وقتی اینجوری میشدم می دوئید می رفت پیشش بهش میگفت الان بابا ناراحته ؟

بعدم آروم میومد پیش من و صورتمو بوس میکرد !

سرم رو بردم نزدیک که دستش رو ببوسم . .قتی اینکارو کردم سرمای دستش خشکم کرد . مشت کوچیکش رو توی دستم گرفتم ترسم بیشتر و بیشتر شد ! صداش زدم ؛ گندم ! گندمِ بابا ! دختر خوشگلم بیدار شو !

اما هر چی صبر کردم جوابی نشنیدم ! دستشو از روی صورتش برداشتم ! پیشونی مثل ماهش عرق کرده بود ! عرق سرد !

از تو گهواره ش بلندش کردم محکم بقلش کردم و صورتشو چسبوندم به صورتم ! صورتش یخ کرده بود !

از خودم جداش کردم ! روی دوتا دستام گرفته بودمش . موهاش ، مزرعه گندم من ، از روی دستم آویزون بود . با بغض صداش میکردمو سراسیمه سمت در میرفتم ، در رو که باز کردم دیدم چمدونش رو پشت در جا گذاشته ! بی توجه رفتم سمت خیابون ! توی خیابون هیچکس نبود ، بغضم ترکید و با اشک داد میزدم و کمک میخواستم اما هیچکس نبود ! دوئیدم تا به خیابون اصلی برسم اما اونجا هم هیچکس نبود هیچ چراغی روشن نبود . اختیار پاهام رو از دست داده بودم ، زانو هام شل شد و بی اختیار زانو زدم سر بی جونش روی دستم بود و موهاش آویزون !

گندم من مرده بود !

موی تو گندم و من دست به داس آلوده               که ببین آمده ام دست به شعر آلوده !

Y (U) R private?

بیخیال پسر چطور میتونی اینقد چیپ فکر کنی ؟ 
میدونی ؟ واسه من که شب و روزم با کاغذ و خودکار میگذره خراب کردن یکی مثل تو روی کاغذ کاری نداره حالا میخواد کاغذش اینستا باشه و چنل تلگرام یا نه یکم پر پیمون تر و مهم تر مثل اینجا ! مثالشم همینجا ببین واسه من بازی کردن با کلمات عین آب خوردنه ، که اگه یکم دقت کنی اسم خودتو تو سر برگ میبینی نه ؟
منطقی باش . من از اولم مقید به اصل داروین بودم ! قوی تر ها همیشه برنده ان و خب ضعیف ها هم باید این وسط له بشن . تو خب برای اون قوی تر بودی ، خوب تر !
من اما ضعیفی نبودم که از دستش بدم به این راحتی !
میدونی چیزی که تو از من گرفتی شاید اسمش واسه خیلیا یکی دو ماه بیشتر دووم نداشت باشه ! اما واسه من رویای زندگی بود ، امید زندگی ، شایدم اصلن خود زندگی !
حالا واسه من این زندگی شده بود در آوردنش از چنگ این و اون . میگی نه ؟ یه سوال از دوستات بکنی میبینی که بوده کسی که زودتر از تو به فکر گرفتنش بوده و من نذاشتم !
هنوزم رفیقمی نه ؟
رفیقمی ! اولیشم نیستی که همچین بلایی سرم میاره . از داستانم با خبره اگه ازش بپرسی ! از اونور هم رقیب کمی نبودی که تونستی  !
همینجوری که داری ازش میپرسی داستان پیش گویی هام رو هم بپرس ! البته بذا الکی خودمو گنده نکنم بش بگم حدس ! اما کسی که فکر میکنه باهوشه احمق ترینه !
من ته این قصه رو باید همون موقعی میخوندم که شالی تو آورده بودی رو رو سرش دیدم  ! خوندما نه که نخونده باشم اما رو تو حساب باز کرده بودم ! پیش خودم میگفتم طرفم آدم حسابیه ، دوستمه ازم با خبره ! اما خب گفتم که ، اونی که فکر میکنه باهوشه ، احمق ترینه !
اگه فک میکنی صبح به صبح پا میشم و لب پنجره با سیگار به این فکر میکنم که چطوری بزنمت زمین یا کِی یه هوک راست گولاخ از سمت من صورتت رو لمس کنه پاک در اشتباهی !
میدونم حال الان من نه واسه تو مهمه نه واسه اون فقط میخوام بدونی ، میدونم !
اونجا که گفتم " شاید برایت عاشقِ عاشق تری باشد " داشتم مسخره اش میکردم ! بین خودمون بمونه ، نیستی !
راستش هنوز با خودم کنار نیومدم که اونی که الان کنار توئه مال منه یا نه ! که اگه رسیدم بهش ، حتما در موردش اقدام میکنم و بهت هم خبر میدم !
خیلی کارا میخواسنم بکنم که وقتی این آهنگ تو شافِل لیست گوشیم پخش شد بیخیالش شدم و حالا میخوام صبر کنم تا به نتیجه برسم ! میفهمی چی میگه که ؟ اگه نمیفهمی دنبال لیریکس و ترجمه ش باش ! از سمت من داره خیلی چیزا میگه !
یه بار نشون دادی راهشو بلدی ، وقتی خوندیش بهم بفهمون تا پاکش کنم، من معنی کلمه ها رو خوب میقهمم ! این حرفا باید بین خودمون بمونه هر چند میدونم میخونه !
بیا ! ببین من چقدر خوبم واسه صحبت امشبتون سوژه ی حرف زدن جور کردم البته اگه صحبت کردن در مورد من مثل فکر کردن راجب من حالتو بهم نمیزنه ؛ رفیق !

راستش رو بخوای اصلن نباید به تو چیزی میگفتم ! اگه اعصاب خوردی و ناراحتی هست ، نه که از تو نباشه ها اما توقعم از خودم و ... چیزه دیگه ای بود ولی خب ! دو تا دوست با هم در مورد خیلی چیزا حرف میزنن !
این یه اسم رمز بین من و کسایی که منو میشناسن خدایی نکرده فکر نکنی دارم تهدید میکنما ! من اندازه این حرفا نیستم !
ببینم واسه در آوردن چشم یه نفر چند تا کلاغ لازمه ؟

کارل اف. ارهان

سرمو بالا بگیرم ها ؟
سینه مو بدم جلو از بین همه ی خوش و بش های طئنه آمیزشون رد شم !
بگم چی !؟

6/27 غربی !

خب ، از کجا شروع کنیم ؟

قبل نوشت : این یکیو نخوندید هم چیزی رو از دست نمیدید ! یه خرمن کهنه س که سالهاست بادش میدم ! بعید م هست سر در بیارید چیزی

قبل نوشت' : به نظر من وقتتون بیشتر از اینا ارزش داره

قبل نوشت'' : تولد(ت/م) مبارک !

اصلن بذارید یکم فکر کنم ببینم چی برای گفتن هست ؟

دوتا اتفاق تو یه روز ، فوت و تولد ... ببینید واقعن کلافه تر از اونی ام که بخوام هجو بنویسم و داستان رو اونطوری که باید شرح بدم !

از اون روزی اون نقاشی کشیده شد ، یا از همون روزی که اون نقاشی لعنتی رو گم کردم ، یا حتی از اون روزی که فهمیدم معنی اون نقاشی چی بوده ؟! دقیقن نمیدونم کدوم روز بود که نا امید شد ! اما میدونم همه ی بلا ها بعد از اون روز شروع شد که من مجبور شدم بعد از تقریبا سه ماه برگردم تهران تا روی همه چیز یه مدت زیادی خاک بشینه البته نه برای من !

همون روزا بود که عادت کردم به کبودی های روی دستم ! همون روزا بود که با درد دست مینوشتم "دستانی مخطط" همون روزا بود که شروع کردم و افتضاح ادبی خلق کردم ! باهاش زندگی کردم

از همون روزا بود که شروع کردم شاید بتونم عین اون نقاشی رو بکشم ! اما نمیشد من هیچوقت نمیتونستم حدس بزنم خط های اون نصفه ی دیگه کجای کاغذ تموم میشد ! همون روزا بود که پوست انداختم نه ؟

حالا چند سال میگذره ؟ راستش از بیان کردن سالش همیشه خجالت میکشیدم چون میدونستم باور نمیکنن و بهم میخندن ! علیرضا آذر میگه : هر پسر بچه که راهش به خیابان تو خورد / یک شبه مرد شد و یکه به میدان زد و مرد !

منم مَردم نه ؟ منم مُردم ! نه ؟

از اون روز تا حالا من فقط پیر تر شدم ، هیچی عوض نشد من بزرگ نشدم من عاقل نشدم ! من همون دیوونه موندم ، دیوونه ی همون خطای کج و کوله ، همون ضبط صوت قدیمی سیاه ! راستی جدیدن یکی عین همون رو پیدا کردم خیلی اتفاقی . ازش عکس هم گرفتم... !

هنوزم تو خیابونا که راه میرم حواسم هست که شاید سر و کلت پیدا شه !

خیلی چیزا عوض شده ، همه چیز شاید، جز ... ! اون پسری که دیده بودیش بزرگ شد ، عاقل شد ، صبور شد ، شده یه پارچه عاغا ! من اما همون پسر بچه ی بعد 27 ام موندم ، همونی که هیچکس تا حالا ندیدتش !

خب حالا چی بگیم ؟ تولدم مبارک ؟ یا خدایم بیامرزد ؟

بمب ساعتی (سردرد با سردرد پوینت وان)

مثل یک بمب ساعتی که کار گذاشته باشندش زیر پوستت همراهی ات میکند ، فکر رفتن !

همه که نه اما من خوب مبدانم یک روز یک جای دنیا این ثانیه شمارت می ایستد و بوم (!)

اصلن برای همین است که به کسی نزدیک نمیشوی و می ترسی شاید خدایی نکرده یکیشان من باشم

چاشنی روسی کار گذاشته شده توی سرم بد هوا را پر از بوی باروت کرده . تیک تاک ساعت سوئیسی توی سرت گوش آزار شده است . خودت هم که چشم ها را خیره کرده ای و دهان را به حیرت قفل ! میماند یک دست که بنویسد ... اصلن انگار زاده شده ای که چند نفری را اسیر خودت کنی و بعد یک دفعه توی یک صحنه ی دراماتیک یا شاید هم رومنس ، مثلن کنج خانه یا توی یک کافه یا شاید حتی پارک ، در حال قدم زدن یک آن زمین و زمان را به هم بدوزی و دسیسه های این داستان نویس پیر کنار دستت را که زیر خروار ها خاک روی کتاب با عینک ته استکانیش زیر زمینی نمناک را تسخیر کرده و قلم میزد که دو سه خط بنگارد و شما به اشتباه بیانگارید را رو کنی !

حال که میبینی قبل از اینکه ساعتت به چاشنی دستور بدهد پیر مرد میزش را رها کرده و قلم انداخته (!)

ولی بگذار تصور کنم :

احتمالا وقتی لا به لای مقدمه چینی هایت بهانه ای به ذهنت خطور میکند و ساعت سوئیسی ات دور بر میدارد و می برد و می دوزد بی اینکه چیزی بداند بعد هم که یک کاره می آیی و از دردت صحبت میکنی و بعد رشته صحبت ها و بهانه ها گم میشود و حرف هایت میشود دولاچنگ چاشنی روسی ات هم که به تنگ آمده از دور ساعت، اما ...

درست چند لحظه قبل همانجا که بهانه ای به ذهنت خطور میکند صدای خفه ی ترکیدن بمبی می آید درون سر من ، درون سر تو هم که یک مشت بهانه برای رفتن و سر و صدای رژه های اسکاتلندی با ساز و آواز و احتمالا تک نوازی صاعقه ای از جنس چاشنی های روسی ، میشود صدای زنگ از کوک ایستادن ساعتت ...

صاعقه با سردرد شروع میشود ،

س.ر د.ر.د ب.ا س.ر.د.ر.د ...

 

(دوگانه سوز)past forward

دوباره از اول شروع میشود همان دوگانگی من

هیچوقت اهل ماندن هایی که بوی رفتن میداد نبودم اما اینبار چرا ... ؟

آنقدر غرور سینه ام را فشرده که دنده هایم را به شکستن داده است! هر روز با خودم قرار قبلیم را دوره میکنم : امروز دیگر تمامش میکنم ...!

تنهایی در جمع دور هم را ، فاصله جانان با جان مارا ... بگویید چه کنم ؟

جانان را فاصله ایست به اندازه ی یک وجب با من اما با جان فاصله ای شده تا خورشید !

عطش می افزاید و میگوید غرور پیشه کن و دوری بگذار ببیند که در بندش نیستی ... میگوید تو فلان بودی که میدانی تو فلان بودی که هستی هم ... نشانم میدهد فخر راه رفتن های شبانه ام را و میخواندم که بفهمم میتوانم دیده بپوشم و دست نگه دارم .میتوانم دل به کسی ندهم از غرور ، میشود به تنهایی خو کرد از غرور یا جز اویی را بنشانم که مسند دل خالی نباشد درون گوشم زمزمه ایست که خبر خوبی در راه خواهد بود.

تحریکم میکند ک:

حال میتوانی که از اول بیارایی چهره ات را ، تا مقصدم فاصله یک دل مانده در میان ! با تاکید اشاره به سطل زباله میکند و میگوید : جای هر حرفی هم که شندیدی اینجاست. همه شان !

میان همین حرف هاست که کسی وارد میشود و باد میدهد به این آتش جان گرفته و میگوید که تسمیم با من است یا او ؟ ؟ ضعیف تر از آنی که بتوانی پا روی حرف من گذاشته و فراموش کنی که او را دووووو...

من گره کور بر سر این ریسمانم که یارای وا کردن آنرا نیست ...

-من که میتوانستم به اشاره ای گره کور وابستگی را باز کنم چرا نا و نوایی در دستانم حس نمیشود که آتش دوگانه سوزی تنم را ببرد؟

سفیدِ سفید

چند دقیقه ای میشه که رفتم بخوابم

مثل همیشه قبل از اینکه چراغ ها رو خاموش کنم یه چند دقیقه ای الکی تو اتاق چرخ زدم و آخرشم فقط هدفونم رو از روی میز برداشتم .

امشب از اون شبا بود که ماه کاملا اتاقمو روشن کرده بود عکسای توی اتلاقم ک برام تکراری شده بودن و حالمو بهم میزدن الان برام جالب به نظر میرسیدن ، رنگ آمیزیشون عجیب خیره م کرده بود . بدون اینکه اغراق کنم داشتن باهام حرف میزدن

بین این همه ، نقاشیه کنج اتاق که بی شباهت هم به کارای ون گوگ نبود خیلی بیشتر توجه م رو جلب میکرد . هی بین عکسها میگشتم  ، نمیدونم ، انگار قرار بود بینشون یه چیز خاصی پیدا کنم یه چیزی که تا حالا بین اون عکسا ندیده بودم. اما چی ؟

یه جورایی زمان برام بی معنی بود ! نمی دونم چند وقت گذشته بود که من بهشون خیره مونده بودم اما خوب به خودم اومدم و هدفونم رو گذاشتم که از فکرش در بیام نتیجه هم داد چند دقیقه ای با موزیک سر گرم بودم اما موزیک بعدی به شدت داشت منو همونجایی سوق میداد که اصلن دوست نداشتم .

چند ثانیه ای خیره بودم به همون نقاشی ، بعد به استیک نوت (stick note) روی دیوار : FUCK ‘EM ALL, YOU HAVE THE You و بعد چشمم سیاهی رفت ، چشمم رو بستم تا حالم جا بیاد ، چند ثانیه ای همینجوری گذشت تا چشمم رو باز کردم . بی توجه به نقاشی های روی دیوار پاشدم رفتم سمت یخچال خواستم یکم آب بخورم حالم جا بیاد . یه لیوان آب ریختم و بدون اینکه بهش لب بزنم رفتم سمت اتاق !

درست رو به روی همون نقاشی وایساده بودم ...

 

یه لحظه حس کردم اون شخص بلور طور توی عکس پلک زد ، خیره بودم بهش ک ازش یه حرکت دیگه ببینم ...

چند ثانیه ای گذشت ک مطمئن شم اشتباه کردم ! یه نگاه به ساعت دیجیتالی روی میز کردم ، ساعت از سه گذشته بود . (3:25) مطمئن شدم با خواب کم دیشب و تاثیر دارو هام چشام داره دو ـ دو کار میکنه !

لیوان آب رو گذاشتمش دقیقا بغل همون ساعت ، روی میز . رفتم ک ولو شم روی تخت اما باز یه چیزی ته دلم داشت وادارم میکرد یه دید کوچیک به نقاشی روی دیوار بزنم .

خودم رو پرت کردم روی تخت ، یکم با حالت ارتجاعی تخت بالا و پایین شدم ! چشمام داشت گرم میشد ، یه لحظه حس کردم که خوابم برده ولی سریع چشمام رو باز کردم هدفونم از گوشم درآوردم و زل زدم به ساعت ، خیلی نگذشته بود ساعت داشت سه و بیست و هفت رو نشون میداد پا شدم نصف لیوان آب رو سر کشیدم و دوباره برگشتم و گوشه تخت نشستم ، ابدا نمیخواستم که خوابم ببره ، سرم رو چرخوندم و یه نگاه دیگه به تابلو انداختم !!!

-         شِت !

دیدنش غیر قابل پیش بینی بود ! ] شاید میشد حدس زد ک عکس روی دیوار بیدار شه اما ... [

به طرز عجیبی رنگ های عکس روی دیوار داشت میریخت . رفتم مانع از این قضیه شم ... تابلو رو از رو دیوار برداشتم ک دیوار رنگی نشه اما دستم داشت رنگی میشد ، یه حس سوزش خفیفی داشت که میشد تحملش کرد اما از ترسم تابلو رو انداختم زمین !

بی توجه به تابلو داشتم دستمو نگاه میکردم . چند بار با شدت دستم رو تکوندم تا رنگ ها از روش بریزه !

دستم ک تمیز شد دیدم تمام تابلو سفید شده و رنگ ها دارن رو زمین تکون میخورن ، سر ک چرخوندم دیدم همه تابلو ها داره همین بلا سرشون میاد ...

بعد اینکه تک تک تابلو ها و نوت های رو دیوار به همین سر نوشت دچار شدن هم این داستان تمومی نداشت !

دیوار و سقف و تخت و فرش هم داشتن رنگ شون رو از دست میدادن حتی در و پنجرة اتاق ...

با دیدن این صحنه به فکر نجات دادن با ارزش ترین چیز ممکن توی اتاقم بودم اما هر مغزم کوچیک ترین راهنمایی ای نمیکرد و به ناچار دستبند چرمی قدیمی و رنگ و رو رفته م رو از توی کشوی میز برداشتم !

باز هم این قصه سر تموم شدن نداشت ، به یه چشم به هم زدن شب و ابر های تو آسمون هم به این قصه اضافه شدن ، بعدش اوضا وخیم تر میشد ! چون قرار بود زمین هم به این قضیه اضافه شه ! 

توی یه چشم به هم زدن همه ی دنیا یه سفید بی انتها بود و من مونده بودم و رنگ های از دست رفته ای ک جلوی پای من وول میخوردن و روی هم سوار میشدن. انگار ک قراره بود یه چیزی ساخته شه ...

همین طوری هم شد ، از پایین میشد یه جفت پا دید ، با کفشایی ک دقیقا هم رنگ فرش اتاق بودن ، یکم ک گذشت پا ها داشت کامل میشد ، میشد دید ک رنگ شلوار چیزی شبیه روی تختیم بود ! یه قرمز چشم نواز ، اما هر چقدرم ک اون رو تختی زیبا بود ، اینجا به شدت وحشت ناک جلوه میکرد !

کم کم بدن استخونی شکلش داشت شکل میگرفت ، یه پیراهن از جنس شب ، سیاهِ سیاهِ سیاه !

با دکمه هایی ک معلوم بود از ستاره ها درست شده ، نیمه ی بالایی بدن و دست ها که شکل گرفت یقه ی پیراهن رو چیزی از جنس ابر و باد تزیین کرده بود .

کم کم گردن و صورت شکل میگرفت . اجزای صورت به طرز وحشت ناکی اشتباه بودن و تمام مدتی ک موهای سر داشت شکل میگرفت در حال جا به جا شدن برای پیدا کردن جای درست بودن و دست ها هم به شکل کلافه ای داشتن به این قضیه کمک میکردن !

موهای سر کاملا شبیه به همون موهای توی تابلو نارنجی و بهم ریخته بودن !

توی یه برنداز از ترکیب بدن و صورت استخونی و ووو ، چیزی شبیه سکته کردن خیلی عادی به نظر میرسید !

چند ثانیه ای با گردن کج و چشمای باباقوری و نیمه بازش داشت بهم زل زده بود ، بعدش بی اینکه چیزی بگه چرخید و شروع کرد راه رفتن اما کجا ؟ تا چشم کار میکرد فقط یه سفیدی بود !

همین طور ک قدم بر میداشت رنگ کفشش به زمین میماسید و دوباره جذب میشد . تلو تلو میخورد انگار یه پاش از پای دیگه ش بزرگ تر بود !

یه نگاه به دست بند توی دستم کردم ک از شدت ترس داشتم فشارش میدادم ! خیس عرق شده بود ،

یکم ک دور شد فک کردم و دیدم ک همه چیز الان اونه ! دیگه چیزی واسه از دست دادن نیس !

 پس دنبالش رفتم ، دویدم ک بهش نزدیک باشم و گمش نکنم نزدیکش ک شدم وایساد ، روی پای کوتاه ترش چرخید و نگاهم کرد ، یه نگاه کافی بود تا کلی حرف رد و بدل شه .

ابرو هاشو تو هم کشید ،

- برای چی دنبال من راه میای؟

گفتم : همه چیز الان تویی ! این تویی که معنی داری !

خندید ، برگشت که دوباره بره !

داد زدم : دور و برت رو ببین ! هیچ چی برای زندگی کردن ندارم همشون رو بردی

بی توجه ادامه داد .

دویدم و جلوش وایسادم ، حالت چهره و صورتش رو که دیدم منقلب شدم و خودمو جمع و جور کردم !

گفتم : کجا میخوای بری ؟

گفت : چه فرقی برات داره ؟ جایی که من هستم تو نیستی ...

جایی که من هستم تو نیستی ...

جایی که من هستم تو نیستی ...

جایی که من هستم تو نیستی ...

راهش رو کج کرد و از بغلم رد شد .

وقتی داشت میرفت در گوشم ازم پرسید : راستی ! ساعت چنده ؟

لحنش واقعا ترسناک بود ، اصلن چرا این سوال رو پرسید ؟

چشمام گرد شد ، تنم داشت می لرزید . حس کردم از یه جای بلند افتادم ،

وقتی به خودم اومدم دیدم روی تختم دراز کشیدم !

نشستم ، کلافه وار با موهام برای چند ثانیه ور رفتم . احساس عطش شدیدی داشتم . یه نگاه به میز کردم دیدم لیوان آب پر ، کنارِ ساعته رو میزه .

به ساعت که نگاه کردم ساعت 3:27 بود بی اختیار سرم به سمت تابلوی روی دیوار چرخید ...

 

 

چایی

اصولا چایی ها مهربون ترین موجودات روی زمینن ! کلا به همه دردی هم میخورن . مثلا شما خسته ای چایی میخوری خسته گیت در-ره ! خوشحالی ، چایی میخوری بهت مزه میده . با دوستاتی دور هم چایی میخورین میخندین . تنهایی ، یه چایی میزنی یه سیگار تنگش . موزیک گوش میدی ، یه چایی باهاش واقعن میچسبه ! رفتین سفر با دوستات با خانواده ، کنار جاده میزنین بقل ، تو باد ماشینا یه چایی خستگی سفر رو از تنتون در میاره !

یعنی ما ها هم ک کسی برامون چایی دم نمیکنه نصف شبی ! تی – بگ میزنیم ! کلی خوشحال میشیم !

یکم ژانر رو عوض کنیم ...

با جانان میری بیرون ( عاغا این جانان همش چایی میخوره ) دوتا چایی تو کافه ، زل میزنین به چشمای هم (اینقدر شورشو در میارین چایی یخ میکنه عاغا چه وضعشه !؟ انصافانس این مجود به این مهریونی یخ کنه ؟) بعد دست جانان رو فشار میدی میگی ییخ کرد عزیزم !( بعد کلاسم میذارین ) بذار بگم یکی دیگه بیاره . بعد جانان هم میگه نه عزیزم مهم نیس من چایی سرد دوست دارم !

بازم عوض کنیم فضا رو !

تازه رسیده ترمینال سرباز بیچاره ، از اتوبوس پیاده میشه مستقیم سمت بوفه ترمینال :

-عاغا یه چایی بی زحمت !

بعد اون بهمن قرمز رو از جاساز در میاره یه نخ گوشه لب ، آتیش میزنه به مصب ( مذهب ) جد و آبادش با چایی ای ک نوش جان میکنه روشن میشه ، میره پی بدبختی هاش !

یا یکم مشهود ترش ، پدر گرام ک از سر کار میان خونه مادر یه لیوان چایی جای بقل ( از دست شما گودزیلا ها ، اصلن کی گفته پدر میاد خونه شما پاشی بری استقباش !؟ به شخصه بچه م بیاد جلو در بگه بابا چی خریدی برام یه دونه میخوابونم زیر گوشش هم نونش بشه هم آبش ! بشینه تو اتاقش من نوکرشم هستم میرم اتاقش ماچش میکنم بستنی شو میدم بهش بخوره نازش هم میکنم ! والا ، چه معتی میده این کارا ؟ ) میذاره جلو پدر میگه خسته نباشی عاغا ، یعنی خستگی دنیا رو فراموش میکنه اون لحظه !

" اما بعدِ از دست دادن کسی که فکر میکردین میتونین باهاش تا ابد زندگی کنین چی ؟ یه فنجون چایی ؟ فکر نمیکنم ! "

روی صحبتم با جانان ـه ، یا نذار کسی به یه فنجون چایی با تو دل خوش کنه ! یا اگه گذاشتی ، چایی رو براش شیرین کن !