خرچ... خروچ... (صدای شکسته شدن قلنج دست هایم) آخ
دلیل موجهی برای نوشتن ندارم اما مرا میخواند تا بنگارم بار دیگر از تو،از من، از حماقت هایم...
وادارم میکند لب بگشایم به اعتراف... و چراغی که بالای سر من این طرف و آن طرف را روشن میکند! در فکرم -when your gone I need to be healed! -
سیلی میخورد صورتم که مغر بیایم و بگویم ... من اما پوزخند میزنم و زیر لب میگویم : فا.... امانم نمیدهد با مشتی دیگر!
من اما...
+وقتی که میخندی دلم پس لرزه دارد!
یک فنجان قهوه فرانسه ...
روبه روی صفحه ی مانیتور ...
چشم دوخته به چشمان تو از فرا سوی خیال ...
با چاشنی موسیقی راک!
یعنی یه شب آرامش بخش ...
به درک که خیلی از مشکل ها حل نمی شوند!
رو در روی هم ایستاده ایم ... جلوی گور های از پیش کنده شده مان
(فلش بک:)
خشاب هایمان را با هم پر کرده ایم ... من تیر های تو را،جنگی،.. تو تــــیر های مرا،مشقی !
(رو در روی هم _ حالا)
دست هایمان اماده روی تفنگ هایمان ، عرق سردی روی پیشانی من ، برق غرور و امید در چشمان تو ... ! تزس در وجود من ... قدرت در دستان تو !
_ چند فدم جلو می آییم ، هر دو. تو پشت میکنی به من ... من اقتدا میکنم به تو (!)...
دوباره چند قدم به سمت گور هایمان ..و من با اضطراب ... تو با اقتدار !
یک ... دو ... نه ! من مرده ام قبل شلیک تو ، اما تو شلیک میکردی به کالبد بی جان من !
خبر به دورترین نقطه
جهان برسد
نخواست او به من خسته بی گمان برسد شکنجه بیشتر از این که
پیش خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد چه می کنی اگر اورا که
خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد رها کنی – برود از دلت
جدا باشد
به آنکه دوست ترش داشته به آن برسد رها کنی – بروند دو تا
پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه جهان برسد گلایه ای نکنی – بغض
خویش را بخوری
که هق هق تو مبادا به گوششان برسد خدا کند که... نه ...
نفریین نمی کنم
به او که عاشق او بوده ام زیان برسد خدا کند که فقط این عشق از سرم
برود خداکند که فقط زود آن زمان برسد ًٌٍ«نجمه زارع»
